Jak prowadzić bloga książkowego bez... książek

Święta się skończyły, można znowu zacząć grzeszyć, więc dziś post z cyklu "co mnie wkurza" ;) Pouczanie blogerów książkowych odnośnie tego, jak powinni prowadzić swojego bloga i jak mają się "rozwijać" jest zdaje się tematem samograjem. Co jakiś czas ktoś publikuje swoje przemyślenia na ten temat, wywołując reakcje na podobieństwo wsadzenia kija w mrowisko. Denerwuje wrzucanie wszystkich do jednego worka i zakładanie, że wszyscy, prowadząc bloga kierują się takimi samymi motywacjami i mają takie same cele, i dlatego ich "rozwój" powinien przebiegać w określony sposób. Że zacytuję sama siebie: 

Zastanówmy się, jakie są nasze cele, co chcemy osiągnąć pisząc swojego bloga. Czy zależy nam na polecaniu książek, na tym, by ludzie czytali więcej i lepiej, czy interesuje nas głównie, aby czytany był nasz blog. Czy naprawdę potrzebne nam są do szczęścia tysiące odsłon? Setki followersów?

Właśnie - dla każdego rozwój oznacza co innego. Wiem, że taki jest trend, ale nie każdy postrzega swojego bloga jak rodzaj biznesu, firmy, z której chce czerpać stosowne korzyści (coraz częściej materialne) - a skoro biznes, to trzeba pozyskiwać klientów, a "klient nasz pan". Nie każdy chce zostać "Kominkiem blogosfery książkowej", nie każdemu zależy przede wszystkim na statystykach. Co wiele osób rozumie, ale wciąż pojawiają się tacy, którzy sugerują, że powinniśmy upodobnić się do innych blogów lajfstajlowych. Obiecałam sobie, że nie będzie mnie to już ruszać, popełniłam już na ten temat dwa posty, w których wyraziłam swoje zdanie i to miało być tyle w temacie. Czemu więc znowu się o tu produkuję? Bo zastanawia mnie - ogólnie rzecz biorąc - jak (i po co) prowadzić bloga książkowego, tak, żeby na nim nie było książek. I nie daje mi to spokoju.

Zasadniczy problem z blogami książkowymi i ich małą popularnością polega bowiem na tym, że - uwaga - są o książkach! I są na nich recenzje. A to jest nudne. Proszę państwa, żeby nasz blog był czytany, pisanie o książkach nie jest wskazane. Recenzje cieszą się najmniejszą popularnością więc winno być ich jak najmniej. Zresztą problem z recenzjami jest jakiś ogólny, np. Zwierz Popkulturalny twierdzi, że u niego recenzje filmów też cieszą się najmniejszą poczytnością. Zamiast recenzji trzeba więc umieszczać wpisy okołoksiążkowe - najlepiej coś lekkiego i koniecznie z liczbą w tytule, w stylu: 5 książek na Walentynki, 10 rzeczy, których na pewno nie wiecie o...., 15 najlepszych okładek, ect. Zestawienia i rankingi generalnie są bardzo pożądane. Włącznie z rankingami innych blogów - wtedy ci wymienieni bardzo się cieszą i dziękują, a ci nie uwzględnieni zgłaszają się i dopraszają o uwagę. To świetny sposób na poprawienie sobie statystyk. Największe emocje wśród internautów budzą tematy takie jak: e-book czy zwykła książka albo kupować książki czy nie - wydaje się, że ile razy można  o tym dyskutować, a jednak... Oczywiste jest, że wpis nie powinien być zbyt długi i powinny go ilustrować zabawne fotki i obrazki. Najlepiej ze zwierzątkami. Wiecie, trzeba upodobnić się do takiego Pudelka, gdzie informacje są lekkie, przyjemne, dostarczają rozrywki, aczkolwiek są nam zupełnie zbędne. Trzeba jakoś zamaskować to, że blog jednak tyczy się literatury (czy kultury, ogólniej rzecz biorąc). W gruncie rzeczy najlepiej, gdyby to wcale nie był blog książkowy...

Przyznam, że tym razem cała sprawa z poradami jak prowadzić bloga książkowego bardziej mnie zasmuciła, niż zirytowała. Miałam chwilę załamania i pomyślałam sobie nawet: w cholerę z tym, może dać sobie spokój z tym blogowaniem skoro i tak niewiele osób to czyta; przez tyle lat staram się, a niewiele osób wie, że taki blog jak mój w ogóle istnieje. Bo to, co mnie interesuje najbardziej to czytanie książek i opowiadanie o nich. I po to go zakładałam. Blog jest moim kawałkiem podłogi, odzwierciedleniem moich zainteresowań i moich opinii. Miejscem do którego zapraszam innych, żeby pokazać im, co mi się podoba, a co nie - a nie sceną, na której się popisuję, szukając poklasku. Nie traktuję bloga jak przedsięwzięcia biznesowego. Przynajmniej póki co. Dlatego stawiam na rzetelne i szczere teksty, a nie na sztuczki marketingowe. Nie chcę go też zaśmiecać pierdołami, nic nie znaczącymi ciekawostkami, o których ktoś zapomni 5 minut po przeczytaniu. Owszem, zamieszczam wpisy okołoksiążkowe, jeśli znajdę jakiś ciekawy temat, ale ich proporcja do recenzji jest u mnie jak 1:4. Tym samym jednak okazuje się, że jestem egoistką, bo piszę o tym, co interesuje mnie, a nie internautów! Co gorsza, sama lubię czytać wpisy okołotematyczne u innych - nie dość, że egoistka, to hipokrytka! Co zatem zrobić? Bo jakkolwiek nigdy nie zależało mi specjalnie na popularności, ale w końcu skoro coś publikuję w necie, a nie tylko we własnym dzienniczku - to byłoby miło, gdyby jednak ludzie to czytali. I znalazłam się między młotem, a kowadłem.

  

No tak, i tu pojawia się zagwozdka. Pomijając już to, że piszę o tym, co mnie interesuje, zadałam sobie pytanie jaki ma sens prowadzenie bloga książkowego bez recenzji? W końcu jeśli kogoś nie interesują recenzje, to chyba książek też nie bardzo czyta, a czy mnie zależy na takich odbiorcach, których literatura w gruncie rzeczy nie interesuje? A jeśli bloger książkowy nie pisze o tym, co przeczytał, bo ludzie nie chcą takich wpisów, a zależy mu głównie na statystykach - to sorry, ale w takim razie po jaką cholerę w ogóle prowadzi bloga książkowego? Jeśli ważniejsza od tego, co mu w duszy gra, jest dla niego popularność, to nie lepiej od razu nastawić się na pisanie o filmach, grach komputerowych, modzie, podróżach lub czymkolwiek innym? Dylemat blogerów książkowych, którzy jednocześnie chcą pisać o literaturze, a zarazem zaspokajać gusta szerokiego ogółu internautów wydaje mi się kwadraturą koła. Zauważyłam, że wiele osób ugina się pod presją i zaczyna na swoje blogi - wcześniej książkowe - wprowadzać na siłę różne inne wpisy lifestajlowe (które są czym innym - zaznaczmy - od okazjonalnych notek na tematy "inne", które zamieszcza każdy). A ja, kiedy na blogu książkowym widzę naraz notkę o: kosmetykach, grach, ostatnio kupionym sweterku - zastanawiam się wtf? Jeśli czytam blog książkowy, to dlatego, że interesują mnie książki, a nie inne tematy, więc ja tych notek lifestylowych nie kupuję. Poza tym wbrew temu wszystkiemu na najpopularniejszych blogach książkowych pojawiają się prawie wyłącznie recenzje, więc cała ta teoria w tym momencie okazuje się o kant dupy rozczaś, jak to się mówi u nas, na Śląsku.

I dlatego mam już dla was mnóstwo pomysłów na wszelakie posty, które wokół książek krążą, ale nie są recenzjami (czy opiniami, o co wciąż trwa batalia). Listy, ciekawostki, konkursy, jeszcze więcej obrazków. Nie wiem, czy to wiosna, czy co, ale słowa się wylewają ze mnie. Oznaki grafomanii? Uprzedzam, żebyście się nie zdziwili.