Wybór z gatunku tych przyjemnych

Źródło

Podobno nie ma takiej rzeczy, jak "zbyt wiele książek". Czy aby na pewno, bo ja ostatnio patrząc na swoją listę lektur do przeczytania, która rozrasta się chyba w postępie geometrycznym, zaczynam czuć, że się duszę. Na każdą książkę, którą przeczytałam przypadają ze dwie, które chcę przeczytać. W zeszłym roku miałam ambicję zejść poniżej 500, ale się nie udało - dziś dobijam już do 600 pozycji. Spotkałam się nawet kiedyś na forum LC z taką wypowiedzią, że "nie wiem jak niektórzy mogą mieć na liście chcę przeczytać kilkaset pozycji - przecież to absurd, bo i tak tego nigdy nie przeczytają". No cóż, nie zgadzam się z tym, bo są ludzie, którzy czytają dużo - nawet te 100-200 książek rocznie i dla nich taka lista wcale nie jest absurdalna (co innego jeśli ktoś czyta kilka książek na rok). Ja sukcesywnie się z niej wywiązuję i faktycznie czytam te książki, które się na niej znajdują. Ale i tak w trakcie lektury czuję jakiś dziwny ucisk w dołku, bo może zamiast tej książki lepiej byłoby przeczytać inną? To chyba sprawia też, że surowiej oceniam książki, bo cały czas mam z tyłu głowy, czy aby warto było poświęcać czas tej, a nie innej lekturze, skoro tyle innych czeka w kolejce... Kiedyś tego nie było: nie buszowałam po stronach wydawnictw i księgarni, nie pisałam bloga, lektury wybierałam raczej przypadkowo z bibliotecznych półek, żyjąc w błogiej nieświadomości odnośnie tego, ile jeszcze mogłabym przeczytać. Teraz sytuacja przypomina moje ulubione powiedzenie: im dalej w las, tym więcej drzew. Im bardziej się interesuję czytelnictwem, tym pojawia się więcej pozycji, które chciałabym poznać. Jak się okazuje wiedza czasami nie popłaca. Oczyma wyobraźni widzę, jak te wszystkie książki spadają z półek wprost na mnie, a ja ginę pod ich ciężarem. Albo śnią mi się książki wyciągające do mnie ręce i rozszarpujące mnie. Podobnie zresztą mam w przypadku różnych informacji znajdowanych w internecie: jest tyle ciekawych blogów, stron, ale wszystkiego się nie da ogarnąć, trzeba ograniczyć ten strumień, bo inaczej mam wrażenie, że mój mózg się przegrzewa od nadmiaru.

Do tej pory jakoś radziłam sobie bez żadnych narzędzi pomocniczych z wyborem kolejnych lektur, kierując się przede wszystkim intuicją (na co mam teraz ochotę), ale mam z tym coraz większy problem. Wybór przestaje być "z gatunku przyjemnych". Przyszło mi nawet do głowy zrobić dwie listy: książek, które koniecznie muszę przeczytać i tych, które mogę przeczytać (jak będę miała czas, czyli nigdy?). Nie wiem, czy to ma sens. Jak więc sobie radzić z kolejnymi wyborami? Sposoby są różne:

- wyzwania - niektóre z nich są idiotyczne i sama się na nie zżymałam, ale wyzwanie może być jakimś sposobem radzenia sobie z wyborem lektur, o ile czytamy książki z listy "do przeczytania", a nie dokładamy do niej nowych,

- listy książek - w sumie podobne do wyzwań,

- czytanie podług pór roku, albo jakichś okazji/świąt - to w sumie też praktykuję,

- czytanie tematyczne/zadaniowe - można wyznaczać sobie comiesięczne "zadania", np. w tym miesiącu czytamy książki cienkie, w tym tylko klasykę, tak jak wpadła na to Marta - tylko żeby to zrealizować trzeba silnej woli, więc najlepiej, by ten temat wyznaczył ktoś inny. A poza tym czytanie przez cały miesiąc książek w tym samym temacie/gatunku może sprawić, że dany temat naprawdę wyjdzie nam bokiem,

- tajemniczy słoik - można wrzucić wszystkie tytuły do "maszyny losującej" i zdać się na los, ale to chyba nie dla mnie, bo gdybym wylosowała książkę, na którą w danej chwili  nie mam ochoty, i tak bym jej nie przeczytała; no chyba że zrobić kilka słoików z różnymi gatunkami literackimi. 

W pewnym sensie zdaniem się na los jest czytanie tego, co udało się akurat zdobyć w bibliotece, ale skutek jest taki, że na koncie mam 16 książek. Ostatnio zakupiono u nas książki z budżetu obywatelskiego, więc się obłowiłam: 

Jak widzicie wśród tych książek znalazła się też Tyrania wyboru ;) 

Widzę, że niektórzy też desperacko starają się rozwiązywać problem "klęski urodzaju", czy to ograniczając się do domowych biblioteczek, czy usiłując się ich pozbyć... Jak wy sobie z tym radzicie? Macie jakieś sposoby? Czy też czujecie się przytłoczeni?