Dlaczego żałuję, że pojechałam na Targi Książki w Krakowie

Czyżby dlatego, że wydałam zbyt dużo pieniędzy na książki? A może dlatego, że hala zapełniona po brzegi słowem pisanym jest niczym cukiernia zapełniona słodkościami, które ma się ochotę wszystkie zjeść? A może ponieważ atrakcji było tyle, że by je wszystkie ogarnąć trzeba by było być w trzech miejscach na raz? Też nie, nie dlatego. Zaraz, a może to przez to, że nie wygrałam eBuki? No raczej nie, skoro nawet nie zgłosiłam się do konkursu ;) Niestety tytuł tego posta jest jak najbardziej serio. Nie kupiłam żadnej książki, nie byłam na żadnym spotkaniu i nie zdobyłam żadnego autografu. Może jestem malkontentką, ale wczorajszy pobyt w Krakowie tylko mnie rozdrażnił.

1.  Kiepska lokalizacja - pal licho, że daleko od centrum, ale nowa hala, przy Galicyjskiej jest w miejscu, gdzie nie ma sensownego transportu publicznego. Krakusi sobie poradzą, ale ci niezorientowani w krakowskich przedmieściach mają już gorzej. Całe szczęście, że organizatorzy pomyśleli o niezmotoryzowanych i zaproponowali ExpoBus, tyle, że autokar z ograniczoną liczbą miejsc, to nie był najlepszy pomysł. Szczerze mówiąc, cieszyłam się, że mi się udało stamtąd wydostać (wepchnąć do busu). A ponieważ samochody spowodowały dokumentne zakorkowanie ulicy wyjazd z terenu targów, zajął bite pół godziny.

2. Niemożebny tłok i ścisk - pisałam o tym już rok temu, i dwa lata temu. Myślałam, że w tym roku będzie lepiej, w związku z przeniesieniem targów do innej hali (większej?). Nie było lepiej, było wręcz gorzej. Po pierwsze uderzyła mnie kolejka do kas, wijąca się niczym do Watykanu, aż za bramę targów, a więc dobre kilkaset metrów. W zeszłym roku też były tłumy, ale do kas stało po kilkanaście osób... Dziękowałam więc (w duchu) organizatorom, że pomyśleli wreszcie o blogerach i nie musiałam stać w tej kolejce, ani wydawać pieniędzy na bilety. W takich okolicznościach to naprawdę był duży plus. Niestety, jak tylko weszłam na targi, tak od razu miałam ochotę wyjść. Tłum ludzi kłębiących się między stoiskami był taki, że nie sposób było nawet dopchać się do książek. Tak było szczególnie przy większych wydawnictwach (i rzecz jasna najbardziej mnie interesujących), ale w zasadzie to wszędzie. Popychanie, przepychanie, deptanie, wsadzanie łokcia w plecy - walka na całego. Poza ludzkim kłębowiskiem w zasadzie nie widziałam nic. O "buszowaniu" między książkami na pewno nie było mowy. Zresztą w sytuacji, kiedy cała moja energia wydatkowana jest na to, by nie zostać stratowaną, nie mam głowy do zajmowania się książkami. Nie w takich warunkach. No trauma. 

3. Kupowanie książek na targach jest bez sensu - nie rozumiem ludzi, którzy idą na targi, by zrobić zakupy. Przecież to nie jest jakiś reglamentowany towar! Te wszystkie książki są w księgarniach. Co więcej, w księgarni nie muszę się pchać, nikt mi niczego nie wyrywa z ręki, mogę sobie spokojnie książkę przejrzeć, poczytać fragmenty... Gdyby choć na targach było znacząco taniej - ale nie jest. Zniżki są raczej symboliczne, więc to zupełnie się nie opłaca. Wolę kupić przez internet i nie musieć niczego taszczyć do domu. A na gadżetach, które czasem można przywieźć z targów, zupełnie mi nie zależy.

Rok temu, mimo tłoku, udało mi się zrealizować swój plan, w tym roku nawet się do niego nie zbliżyłam. Głównym powodem, dla którego pojechałam na targi było spotkanie  z Jaume Cabre, ale pomyślałam sobie, że i tak pewnie się nie dopcham, więc nie nie ma sensu kontynuować tej męczarni. A poza tym żadne autografy nie wynagrodzą mi tego koszmaru. Pal to licho, olał to pies. To nie na moje nerwy. Więc po godzinie, z wyraźną ulgą opuściłam teren targów. Miałam zamiar jeszcze pojechać na targi dziś, m.in. na wymianę książek, ale po wczorajszym, nie było bata. Można było przyjechać w czwartek lub w piątek - powie ktoś - wtedy jest mniej ludzi. Owszem, tylko jeśli ktoś jest spoza Krakowa, to nie zawsze może sobie pozwolić na zarwanie dnia powszedniego. A poza tym największe atrakcje - jak spotkania z autorami - są zawsze planowane na weekend, więc przyjeżdżanie w czwartek/piątek mija się dla mnie z celem. 

Wiem, że Targi Książki w Krakowie to dla moli książkowych, w tym dla blogerów, wielkie święto. Dla mnie też. Cieszyłam się na nie od dawna. Ale wczoraj skrzydełka mi opadły. Trudno oczywiście mieć pretensje do organizatorów (zwłaszcza, że miałam darmową wejściówkę)  - oni mogą się  tylko cieszyć, że impreza cieszy się takim zainteresowaniem. Tyle tylko, że w takim kształcie nie jest to impreza dla mnie. Nie rozumiem dlaczego powierzchnia wystawiennicza nie jest dostosowana do ilości wystawców i zwiedzających. Dla mnie targi polegające głównie na konieczności rozpychania się łokciami, nie mają żadnego sensu. W Warszawie nie było takiego problemu. Choć to dla mnie daleko i bardziej kłopotliwie, to z Targów Warszawskich wróciłam z zupełnie innymi wrażeniami - zadowolona i obkupiona. Tam też było dużo ludzi, ale i przestrzeni było tyle, że można było i oddychać, i się swobodnie wyminąć, i nawet porozmawiać z wydawnictwami. W Krakowie nie mogłam nawet o tym pomarzyć. I do licha - jak to się dzieje, że Polacy, którzy podobno nie czytają książek, walą na targi książkowe drzwiami i oknami? O co w tym wszystkim chodzi??

Gratuluję Oldze z Wielkiego Buka, zdobycia eBuki nr 4 - Wielki Buk był moim zdecydowanym faworytem i cieszę się, że ktoś go docenił! A ja dziś zamiast jechać do Krakowa spędziłam sobie spokojnie czas z Jedwabnikiem, w promieniach jesiennego słońca.