Ogary poszły w las...

bomba w górę, ruszył czwarty sezon Gry o tron, nakręcony pod hasłem Valar morghulis. Przyznaję, że już przy oglądaniu trzeciego sezonu przytłoczyło mnie nagromadzenie zła, nienawiści, krwawych, okrutnych scen, tak że w pewnym momencie stwierdziłam, że ten film to faktycznie horror, jak klasyfikować go czasem chce telewizja. Bałam się oglądać kolejnych odcinków, mimo, że wiedziałam, co się stanie - a może właśnie dlatego. Z drżeniem serca czekałam na Krwawe Gody, jako że była to dla mnie najbardziej traumatyczna scena, jaką przeżyłam przy czytaniu książek. Do teraz nie rozumiem intencji autora: po co uśmiercać nośnych i ciekawych bohaterów? O ile śmierć Neda Starka była jakoś uzasadniona, bo była kluczowym zwrotem akcji, po którym rozpętała się wojna w Westeros, o tyle śmierć Robba to dla mnie tylko bezsensowny akt zdrady. Owszem, takie rzeczy zdarzają się - i to bardziej w życiu, niż w książkach, ale moim zdaniem dla dalszej akcji w Grze o tron to się nie przysłużyło dobrze. 

Zapowiedzi HBO oczywiście mówią, że czwarty sezon będzie jeszcze bardziej dramatyczny niż trzeci - zobaczymy. Jak dla mnie, najgorsze już się stało, nic gorszego nastąpić nie może, a pewne jest jedno: Joffrey wreszcie dostanie za swoje...