Morderca jest wśród nas

Grupka zgranych przyjaciół wyjeżdża na sylwestra do Szkocji. Mają spędzić ten czas w luksusowej, acz odosobnionej posiadłości w górach – tylko we własnym towarzystwie, nie licząc nielicznej obsługi ośrodka. Oczywiście impreza kończy się katastrofą. 

 

Zgrany motyw? Z pewnością. Książek, czy filmów o takiej tematyce stworzono wiele. Chociażby film Na noże, o którym pisałam kilka dni temu. Mała grupa ludzi, spędzających wspólnie czas gdzieś na odludziu, a co za tym idzie bardzo wąskie grono podejrzanych – bo tu zawsze ktoś ginie, a pozostałe osoby próbują pogodzić się z tym, że morderca jest wśród nas. W trakcie wyjaśniania sprawy okazuje się, że każda z osób zamieszanych miała swoje małe i większe tajemnice, ukryte motywy, a więzi łączące to grono: związki miłosne, rodzinne, czy też przyjaźnie – wcale nie były takie czyste i prawdziwe. Nie inaczej okazuje się być w tej powieści, nie jest ona zbyt oryginalna. Latem czytałam też bardzo podobną w założeniu książkę Wakacje – tylko że tam akcja rozgrywała się podczas letniej kanikuły, tu zimą.

 

To typowe thrillery, gdzie śledzimy dynamikę relacji grupowych, a poszukiwanie mordercy jest na drugim tle – wiadomo, że sprawca musi się wyłonić, kiedy poskładamy te wszystkie osobowe puzzle w całość. Zagłębiamy się w myśli bohaterów, dotyczące tego, co sądzą o swoich przyjaciołach, poznajemy przeszłe wydarzenia, mogące mieć wpływ na to, co dzieje się obecnie. W The Hunter Party autorka, aby trochę zamieszać dorzuca do tego jeszcze dwójkę osób z obsługi, z których każde też ma swoje problemy, gdyż inaczej nie byłoby ich w tej samotni. Z narracji wyłaniają się nam osoby niezbyt sympatyczne (dla postronnego obserwatora, bo przecież jest to grono przyjaciół), niedojrzałe emocjonalnie, mimo przekroczonej 30-tki, zapatrzone w siebie i podtrzymujące obrazek idealnego życia, jakie prowadzą. Typowi londyńscy yuppie. W istocie zachowują się jak grono rozwydrzonych studentów: hałasują w lesie, upijają się, demolują pomieszczenia. Jednocześnie zdają sobie sprawę z tego, że być może już nic o sobie nie wiedzą, że jednak już nie są na studiach i się zmienili i tak naprawdę, to niewiele ich już łączy. Postaci są bardzo stereotypowe i dość szybko z tego grona można wytypować ofiarę, dlatego ukrywanie tego i dawkowanie napięcia przez autorkę wydało mi się sztuczne. Również wyjaśnienie zagadki kto zabił i dlaczego, nie jest zbyt zaskakujące. 

 

Pisarka dokłada wielu starań, aby odmalować atmosferę miejsca, gdzie rozgrywa się akcja – pogrążone w ciszy i zasypane śniegiem chaty, oddalone o wiele kilometrów od najbliższych siedzib ludzkich, las, a w nim dzikie zwierzęta, niepokojące odgłosy. Nie wzbudzało to jednak we mnie grozy, a raczej wrażenie malowniczego zakątka na łonie natury, takiego z moich marzeń, gdzie sama bardzo chciałabym się znaleźć. Wszak niczego tam naszej gromadce nie brakowało: nie zostali odcięci od świata, bez prądu, jedzenia i ogrzewania, nic realnie im nie groziło. Wszystko razem sprawia wrażenie poprawnie napisanej opowieści, mogącej umilić czas w zimowe wieczory (specjalnie zostawiłam sobie tę lekturę na teraz, a umiejscowienie akcji w Szkocji było  moim głównym motywem, by sięgnąć po tę książkę). I faktycznie tak jest, choć jest w tej książce kilka potknięć, czy słabszych stron. Bohaterowie są przedstawieni tak, że w zasadzie trudno tu kogokolwiek polubić i mu kibicować (może z wyjątkiem personelu, ale o tych postaciach za mało wiemy). Wszyscy są bardzo stereotypowi, opisani tak, że wchodzą w najpopularniejsze życiowe schematy funkcjonujące w zamożnych społeczeństwach. Ilości osób w tej grupie autorka jakby nie umie się doliczyć: raz jest dziewięcioro, raz jedenaścioro, w rzeczywistości była ich 10-tka (wliczając niemowlę). Zastanawiałam się też, czy, w dobie ocieplenia klimatu, na Wyspach Brytyjskich możemy liczyć na taką aurę, że śnieg zasypuje wszystko. Zresztą można to sobie sprawdzić – aktualnie (styczeń 2021) temperatury oscylują tam znacznie powyżej zera ok. 6-10st. Więc ten śnieg to już raczej tylko wyobraźnia pisarki. Szkocja nie kojarzy mi się też z lasami, raczej z wrzosowiskami. Poza tym te szkockie „góry” nie mierzą sobie nawet 1000 m n.p.m. Hmm. Choć dla mieszczucha i one zapewne mogą okazać się wyzwaniem. I na pewno jest tam pięknie. Z tego wszystkiego zaczęłam oglądać zdjęcia szkockich krajobrazów i przepadłam… Znalazłam relację z wyprawy w te góry TU 

Tak na zakończenie dodam, że rozśmieszył mnie fragment, kiedy zarządczyni ośrodka dzwoni do górskiego pogotowia, a ci jej odpowiadają, że na pomoc nie ma co liczyć, bo wszystko zasypane śniegiem i nie ma jak się do nich dostać. Serio? Ale od tego jest chyba pogotowie górskie, żeby radzić sobie i w takich warunkach. Nasz GOPR by ich wyśmiał ;) 

 

Metryczka:
Gatunek: thriller psychologiczny

Główny bohater: przyjaciele

Miejsce akcji: Szkocja

Czas akcji: współcześnie

Ilość stron: 384

Moja ocena: 4,5/6

 

Lucy Foley, Morderca jest wśród nas, Wyd. Filia 2019