Sekretne życie CeeCee Wilkes

16 lat – sweet sixteen, because you're not a baby anymore... Jakim się jest człowiekiem, kiedy się ma 16 lat? Nastolatkiem zbuntowanym, złaknionym akceptacji, miłości, myślącym, że już się wszystko wie, a tak naprawdę idącym za podszeptem hormonów i emocji, za którymi umysł nie nadąża. 16-letnia CeeCee Wilkes jest dobrą dziewczyną, ale bardzo naiwną. W dodatku jest na świecie sama - po matce został jej tylko stosik listów – i bardzo chce mieć kogoś bliskiego. Nie zastanawia się wiele, kiedy spotyka starszego od niej, zielonookiego Tima Gleasona – zrobiłaby dla niego wszystko. Postępuje bardzo, bardzo głupio i jest to dla niej początek tragicznych wydarzeń, które wpłyną całe jej życie. 

Diane Chamberlain w Sekretnym życiu CeeCee Wilkes opowiada historię z pogranicza powieści obyczajowej i kryminału. Jesteśmy świadkiem tego, jak błędy młodości potrafią odcisnąć się nie tylko na czyimś życiu, ale też na egzystencji osób im bliskich. Tajemnica, z którą żyje CeeCee rzuca cień na całą jej rodzinę, a dramatyczna decyzja, którą przychodzi jej podjąć po latach, rodzinę tę może zrujnować. Może, ale nie musi. Wszystko zależy od tego, jak silne łączą ich więzy, jak bliscy podejdą do wyjawionych rewelacji: czy kierować się będą własnym gniewem, żalem i chęcią odwetu, czy też przejawią trochę empatii i będą skłonni do wybaczenia.

Sekretne życie CeeCee Wilkes jest dobrą powieścią obyczajową, trzymającą w napięciu, wciągającą i prowokującą do przemyśleń. Przy jej opisywaniu doświadczam jednak podobnego problemu, co przy poprzedniej książce tej autorki: pustka w głowie, właściwie brak pomysłu na prezentację tej powieści. Po pierwsze: jak przedstawić jej treść, by nie powiedzieć za dużo? Po drugie: trudno mi się nią zachwycać, choć przecież czytało mi się ją bardzo dobrze. Może nie poruszyła we mnie odpowiednich strun na tyle mocno? Może jest zbyt poprawna? Towarzyszące mi przy czytaniu emocje były umiarkowane, ponieważ wykreowana przez autorkę bohaterka jest postacią zdecydowanie pozytywną, więc jej wybory (w dorosłym życiu) nie wzbudzały we mnie kontrowersji. Wiedziałam, że stara się ona postępować tak, jak postąpiłby każdy przyzwoity człowiek i łatwo ją było usprawiedliwić. Tym łatwiej, że nie poznajemy w zasadzie odmiennych punktów widzenia – większość powieści to w zasadzie głos CeeCee. Jednocześnie zbyt mało miałam danych, by wczuć się w sytuację córek CeeCee – ich sylwetki, były dla mnie zbyt słabo zarysowane. Zupełnie nie potrafiłam zrozumieć zarzutów starszej córki w stosunku do głównej bohaterki, gdyż w powieści nie zostały wcale uwidocznione takie sytuacje, które by te zarzuty uzasadniały. To CeeCee współczułam, zastanawiając się nad tym, jak obcesowi potrafią być ludzie w stosunku do innych. Jak łatwo przychodzi nam potępiać innych (a jak łatwo rozgrzeszać samych siebie), postrzegając świat w czarno-białych kolorach. Co ciekawe autorka kładzie nacisk nie na te dylematy moralne związane ze zbrodnią o której mowa w opisie książki, lecz na to, w jaki sposób ukształtowały one jej relacje z bliskimi. Sekretne życie w przeważającej mierze jest opowieścią o rodzinie. Wątek kryminalny, podobnie jak kwestia zasadności kary śmierci, akcentowana z początku, zostają ostatecznie zepchnięte na plan dalszy. W finale książki cała ta sytuacja, wydająca się skomplikowana niczym węzeł gordyjski, została rozwiązana, w moim poczuciu, w zbyt prosty, szybki sposób. Mało prawdopodobne, by w prawdziwym życiu skończyło się to tak idealnie.

Diane Chamberlain ma niewątpliwie talent do konstruowania powieści typu „czasoumilacze”, o czytelnej fabule, przemawiających do naszej wrażliwości. Nawet ze zwykłego życia potrafi utkać wielobarwną, pełną emocji historię z bohaterami posiadającymi bogate życie wewnętrzne. Zatoka o północy podobała mi się jednak bardziej, ze względu na świetnie oddany klimat dawnych lat oraz o wiele bardziej wielowymiarowe postacie bohaterów. 

Diane Chamberlain, Sekretne życie CeeCee Wilkes, Wyd. Prószyński i s-ka, 2013