Wakacyjne lektury

Ponieważ są wakacje jestem na fali wakacyjnej literatury - wakacyjnej, to znaczy musi być słońce, morze, najlepiej morze śródziemne (żeby było śmieszniej, na PRAWDZIWE wakacje jeżdżę w góry), podróże, duużo zieleni i święty spokój. Skoro nie planuję w tym roku żadnych dalekich wojaży, to może przynajmniej w ten sposób sobie pozwiedzam. Tym razem jestem tą, co "siedzi i czyta o dalekich krajach", ale mam nadzieję, że do czasu.

Jak wakacje to honorowe miejsce zajmują u mnie książki Frances Mayes: "Pod słońcem Toskanii", "Bella Toskania" i ostatnio "Rok w podróży". Czytam te książki, opalając się w parku i...szlag mnie trafia, że mnie tam nie ma...w Toskanii. Co nie zmienia faktu, że w sytuacji, kiedy nie ma mnie we Włoszech, na czytanie tego typu literatury najbardziej odpowiednie jest jakiekolwiek wiejskie otoczenie, byleby słonko grzało i pasikoniki cykały...

"Pod słońcem Toskanii" czytałam pierwszy raz kilka lat temu - i mnie nie porwała. Wręcz znudziła. Ale rok później, kiedy sięgnęłam po nią jeszcze raz - byłam zachwycona! Nie wiem skąd ta zmiana, może zmiana oczekiwań, podejścia? Powiedzieć trzeba, że książka ma niewiele wspólnego z filmem pod tym samym tytułem, który rzekomo powstał "na jej kanwie". Faktycznie, jest ona zapisem perypetii autorki z zakupem i remontem starego domu w Cortonie (prawdziwa jest też ekipa polskich robotników), ale nie znajdziemy w niej wartkiej akcji i romantycznych uniesień. To raczej zbiór esejów z erudycją opisujących włoski styl życia, w którym liczy się jakość, a więc pogoda ducha, brak pośpiechu, zgoda z naturą, dobra zabawa, a przede wszystkim JEDZENIE. Całe dwa rozdziały to przepisy - np. na pyszną polentę alla parmigiana. Bellissima!

"Bella Toskania" jest kontynuacją "Pod słońcem..." czyli kolejne notatki z życia na włoskiej prowincji - i nie tylko.

"Dni powszednie Cortony płyną niezakłócone, podejmuje się odpowiednie środki, żeby chronić wieś. Życie kulturalne tego maleńkiego miasteczka mogłoby świecić przykładem większości dużych miast amerykańskich. I myślę o młodszym pokoleniu: (...) kultywują wszystkie dobre tradycje. Kiedy nasza kochana Rita przeszła w zeszłym roku na emeryturę, jej sklep frutta e verdura przejął młody człowiek. Cortona w przeciwieństwie do tylu innych prowincjonalnych miasteczek nie traci swoich młodych na rzecz skupisk wielkomiejskich.(...) Gromadka kortończyków przechodzi szosą koło domu, śpiewając. Idą i śpiewają. W moim amerykańskim życiu to niemożliwe, nie wyobrażam sobie, żeby ktoś tak śpiewał wieczorem w środę. Słuchamy tej nieznanej piosenki.    - Właśnie tak...Włoskie życie jest nadal słodkie."

Czytając książki Mayes nie można nie pomyśleć o Petera Mayle'a opowieściach o Prowansji - bo chyba Mayle zapoczątkował modę na tego typu literaturę - tyle, że powieści Mayle'a są dużo bardziej zabawne (typowo angielskie poczucie humoru) - a powieści Mayes bardziej nostalgiczne. I tylko szkoda, że domy na włoskiej prowincji wykupują głównie Amerykanie...

I wreszcie "Rok w podróży" to relacje z podróży - głównie po krajach śródziemnomorskich: Włochy, Portugalia, Hiszpania, rejs po wysepkach Grecji i Turcji - napisane z typową dla autorki mieszaniną nostalgii i fascynacji tym, na co napotyka:

"Mantua to świetna sceneria dla opowieści. Gdyby okoliczności ułożyły się inaczej, może Romeo przywiózłby tu Julię w odwiedziny, bo z pewnością wielkie wrażenie wywarło na nim to małe, eleganckie miasto, prawie całkowicie otoczone przez wodę, z przestronnymi piazzami, zamkami i solidnymi kościołami, pełnymi dzieł sztuki (...). Domy nad wodą zmuszają do wyciągnięcia aparatu: wystające balkony, refleksy, drzewa maczające gałęzie w wodzie, mała łódka uwiązana do omszałych stopni."