Książek Wojciecha Cejrowskiego: "Gringo wśród
dzikich plemion" i "Rio Anakonda" chyba już nie trzeba reklamować - są
ostatnio bardzo popularne, więc i ja się skusiłam, pomimo tego, że
tematyka indiańska nieszczególnie mnie pociąga. Sekret jednak tkwi nie w
tematyce książek, ale w sposobie narracji: trzeba przyznać panu
Wojtkowi, że dar gawędziarski i poczucie humoru to on ma. Tylko
pozazdrościć. A przy tym wszystkim jego książki są nie tylko dowcipne,
ale i mądre. Posłuchajcie...
"Woda na
Karaibach ma niespotykany nigdzie indziej odcień turkusu. Piasek bywa
biały i miękki jak mąka, bywa też czarny - wulkaniczny, ale najczęściej
jest złoty. Plaże ocieniają klasyczne palmy kokosowe, szeleszczące
zielonymi pióropuszami liści (...). Ludzie żyjący nad tym morzem nigdy
się nie spieszą. W żadnej sprawie. A już szczególnie nie uprawiają
pogoni za pieniądzem. I zawsze są pogodni. Nawet bieda jest tutaj
uśmiechnięta, bo kiedy na Karaibach nie masz zupełnie nic, to i tak masz
sporo:klimat, który nie wymaga butów, ani ubrań; tropikalne owoce,
które rosną same, więc nie ma konieczności ich uprawiać (...); a na
obiad zawsze znajdzie się jakaś ryba, którą można sobie upiec na patyku
przy ognisku z wyschniętych łupin kokosa."
Wojciech Cejrowski, Gringo wśród dzikich plemion, Wyd. Bernardinum, 2003
Komentarze
Prześlij komentarz